-
“Niewyjaśnione. Prawdziwe historie, których nigdy nie udało się wyjaśnić” – Richard MacLean Smith [recenzja]
Interesujemy się tym co niewyjaśnione i wykraczające poza nasze rozumowanie. Zjawiska paranormalne, bliskie spotkania trzeciego stopnia czy też duchy fascynują ludzkość od dawna. Próbujemy je wyjaśniać, tłumaczyć racjonalnie ale nie zawsze to się udaje. Takimi niewyjaśnionymi historiami zainteresował się Richard MacLean Smith, autor podcastu, w którym opowiada o prawdziwych wydarzeniach, które nie doczekały się racjonalnego wyjaśnienia. Swoje słowo mówione postanowił przelać na papier i tak oddał w ręce czytelników książkę “Niewyjaśnione. Prawdziwe historie, których nigdy nie udało się wyjaśnić”. “Niewyjaśnione. Prawdziwe historie, których nigdy nie udało się wyjaśnić” to zbiór dziesięciu historii, które do tej pory stanowią zagadkę dla ludzkości. W pierwszym rozdziale autor porusza kwestię reinkarnacji na przykładzie Heinricha…
-
“Tajemnice wydarte zmarłym“ – Emily Craig [recenzja]
Antropologia sądowa to pojęcie, które coraz częściej gości na ekranach telewizorów czy kartach powieści. Każdy kto choć trochę interesuje się tym tematem słyszał o Temperance Brennan czy Davidzie Hunterze, antropologach, którzy na dobre zagościli na bibliotecznych półkach. Także producenci filmowi oferują nam szeroki wachlarz seriali, w których to możemy podziwiać antropologów w akcji. Niestety często ich praca zaburzona jest przez literackie czy też filmowe prawa, odbierając im rzeczywistość, pokazując czytelnikowi czy też widzowi to co najbardziej fascynujące. W rzeczywistości życie antropologa to nie wartka akcja i szkielety wprost krzyczące swą historię. To przeważnie wielogodzinna i żmudna praca, często w niesprzyjających warunkach i powolne odkrywanie sekretów, które skrywają zmarli. Jeśli zatem…
-
„Anioł do wynajęcia” – Magdalena Kordel [recenzja]
„Bardzo się boję, wiesz? Więc gdybyś całkiem przypadkiem tam u siebie, na górze, miał jakiegoś bezrobotnego anioła albo takiego wolnego tylko na chwilę… anioła do wynajęcia, to pamiętaj o mnie. Bardzo proszę. Aha, i gdybyś mógł mi pomóc w tym, żebym tak do końca nie zapomniała, czym jest miłość i radość..” Początek roku to czas kiedy chcemy jeszcze na trochę pobyć w magicznym klimacie świąt, uchwycić go na chwilę i poczuć. Będąc w takim oto stanie postanowiłam sięgnąć po powieść Magdaleny Kordel “Anioł do wynajęcia”, licząc, że znów otuli mnie ten świąteczny zapach i pozwoli rozkoszować się jeszcze chwilę. Przyznam się, że tak troszkę niechętnie do owej pozycji podchodziłam ale…
-
„Szczęście w cichą noc” – Anna Ficner – Ogonowska [recenzja]
Parę lat temu zauroczyłam się powieściami Anny Ficner – Ogonowskiej. Jej cykl “Alibi na szczęście” pochłonęłam bardzo szybko a losy Hani, Mikołaja i Dominiki śledziłam z zamiłowaniem. Ich urok spowodował, że wszystkie trzy pozycje oraz “Szczęście w cichą noc” wylądowały pod choinką jako prezent dla mojej mamy. Nie będę ukrywać, że miałam nadzieje na szybkie zabranie się za ową ostatnią część i jeszcze raz przeczytać co słychać u moich bohaterów. Tak się jednak złożyło, że do Hani i Mikołaja zajrzałam dopiero po czterech latach i cóż, nie było to udane spotkanie … „Kiedy szczęście do ciebie zawita,pozwól mu usiąść.” “Szczęście w cichą noc” to króciutka powieść, choć chyba bardziej pasuje…
-
„Zakazane ciało. Historia męskiej obsesji” – Diane Ducret [recenzja]
„Brama, przez którą diabeł dostał się na ziemię. Siedlisko niebezpiecznej kobiecej żądzy. Błogosławieństwo i przekleństwo kobiet. Tymczasem … to tylko wagina!”. Owiana mitami, będąca jednym wielkim tabu, skazywana na zapomnienie i zamykająca usta wielu, kontrowersyjna a zarazem budząca ciekawość. Ciekawość, która skusiła francuską pisarkę Dianę Ducret, na tyle aby zgłębić ten temat w swojej najnowszej książce „Zakazane ciało. Historia męskiej obsesji”. W „Zakazanym ciele. Historia męskiej obsesji” autorka porusza temat kobiecej intymności, czyli żeńskich narządów płciowych. Diana Ducret zabiera nas w podróż w czasie aby przypatrzeć się jak zmieniało się na przestrzeni wieków postrzeganie owej intymności. Jakie panowały wtedy obyczaje z nią związane, jak wielką tajemnicą była a także jaka…
Może Ci się spodobać
„Kobiety dyktatorów” – Diana Ducret [recenzja]
-
„Czas pokaże” – Anna Ficner – Ogonowska [recenzja]
Czymże jest miłość? To pytanie nurtuje wszystkich. Uczucie, które pojawia się znikąd. Czasem atakuje znienacka ze wzmożoną siłą a czasem powoli nieśmiało się rozbudza. Potrafi dosięgnąć każdego i niema na nią mocnych. Niesie ze sobą ogromną siłę, tworząc z ludzi prawdziwych bohaterów ale także potrafi mieć niszczycielską moc, burzącą życie każdego. Jedni szukają jej ambitnie, drudzy grzecznie czekają a jeszcze inni przed nią się bronią. Nieposkromiona, nieprzewidywalna, niedbająca o zasady żyje wśród nas i otula wybrańców swym oddechem. Uroki i tajemnice miłości możemy poznać w najnowszej powieści Anny Ficner – Ogonowskiej „Czas pokaże”. Autorka zyskała rzesze fanów dzięki swojej debiutanckiej powieści „Alibi na szczęście” i jej kontynuacji. Jej książki charakteryzują…
-
„Wielki Gatsby” – Francis Scott Fitzgerald [recenzja]
W 1925 roku, po wielu poprawkach, światło dzienne ujrzała książka amerykańskiego pisarza Francisa Scotta Fitzgeralda (1986-1940) – „Wielki Gatsby”. Niestety jej debiut do zbytnio udanych nie należał i dopiero ponowne wydanie w latach pięćdziesiątych przyniosło oczekiwanie zainteresowanie. Jak podaje wydawca, owa powieść została uznana za najlepszy obraz „straconego pokolenia”, którego dojrzewanie do dorosłości przypadło na lata pierwszej wojny światowej. „Nauczmy się okazywać przyjaźń człowiekowi, kiedy żyje, a nie, kiedy już umrze.” Dzieło Fitzgeralda przenosi nas w lata dwudzieste ubiegłego wieku, do Nowego Jorku. Miasta, które odbudowuje się po wielkim kryzysie, miasta, w którym nikt nie śpi. Czasu, w którym zanika moralność a alkohol (pomimo prohibicji) leje się litrami. Czasu pieniędzy…
-
„Erynie” – Marek Krajewski [recenzja]
Sięgając po „Erynie” byłam przygotowana na wszystko i na nic, a to dlatego, że nigdy wcześniej nie miałam przyjemność zagłębić się w twórczość Marka Krajewskiego. Co gorsza, ja nawet o nim nie słyszałam za dużo. Cóż, jakoś owe lektury nie pojawiały się w zasięgu moich „chęci przeczytania”. Czy powinnam żałować? Po przeczytaniu owe pozycji, obawiam się, że nie. „Erynie” otwierają cykl powieści kryminalnych, w których głównym bohaterem jest komisarz Edward Popielski, postać, która na długo zostaje w pamięci. Pewnie zastanawiacie się czemu? Ano może dlatego, że pracuje tylko nocą, nie ze względu na to, że ma taką chęć ale dlatego, że światło wywołuje u niego ataki epilepsji. Dlatego też prawie…
-
„Drzwi do piekła” – Maria Nurowska [recenzja]
Z Nurowską zetknęłam się tak naprawdę raz, przy okazji czytania „Rosyjskiego kochanka” i choć książka przypadła mi do gustu to raczej nie wpisałam jej na listę autorów, których muszę przeczytać. Niemniej jednak, w owym czasie trwał szum medialny, wokół je najnowszej powieści, dodajmy „najbardziej skandalizującej”, który dotarł do mnie i przyznam szczerze, że gdzieś na marginesie zanotowałam aby przeczytać ową książkę. Ale jak to ze mną bywa, czas upływał a ja ani bliżej do sięgnięcia po „Drzwi do piekła” (bo mową o tej właśnie powieści) nie byłam, aż do momentu kiedy to moja sąsiadka mi ją pożyczyła (widocznie warto było czekać i nie kupować). „Najbardziej skandalizująca” książka Nurowskiej już na pierwszy…
