Noc Kupały – magiczna i tajemnicza. Kusząca i wzbudzająca lęk. Święto miłości, radości, zdrowia i urodzaju ale także kryjące w mroku swoją magię i chowające się złe duchy i demony. Czy zatem macie ochotę zanurzyć się w opowieści o nich? Poznać historię duchów, upiorów czy demonów? Poczytać trochę o niewyjaśnionych zjawiskach i poczuć lekki dreszczyk grozy? Jeśli tak to powinniście sięgnąć po antologię “Duchy Nocy Kupały”, która przeniesie Was na chwilę do świata wierzeń i zjawisk, których nie da się tak łatwo wytłumaczyć.

“Duchy Nocy Kupały” to antologia, która skrywa w sobie 20 opowiadań podszytych dreszczykiem grozy. Podzielona została na dwie części. W pierwszej spotkamy polskich pisarzy romantyzmu, którzy przeniosą nas do świata wierzeń. W drugiej zaś otrzymamy sporą dawkę twórczości zagranicznych autorów, którzy zadbali o nadprzyrodzone moce budzące lęk. Nic tylko zacząć czytać i poczuć ową tajemniczą grozę.

Antologia rozpoczyna się opowiadaniami Jana Barszczewskiego, polskiego pisarza romantyzmu ale także autora pierwszej białoruskiej książki fantastycznej. Nie tylko opowie nam o Nocy Kupały ale także postraszy historią o wilkołaku, zauroczy piękną dziewczyną ze znamieniem i zaniepokoi krzyczącymi włosami. Drugim autorem jest romantyczny poeta, prozaik i dramatopisarz Zygmunt Krasiński. Będziemy mieli możliwość zaczytania się w fragment jego starego rękopisu, w którym otuleni zostaniemy gotyckim motywem. Jan Łada, to pseudonim księdza Jana Gnatowskiego, który zabierze nas do nawiedzonego zamczyska. Ostatnim polskim autorem, jest Roman Zmorski, romantyczny poeta związany z Cyganerią Warszawską, który swoimi opowiadaniami o strzydze, starości i sobótce otoczy nas słowiańską grozą.

W drugiej części będziemy mogli zaczytać się w opowiadania znanego angielskiego poety i prozaika Oscara Wilde, w szczególności, że wcześniej nie były one publikowane w Polsce. Kolejnym autorem jest Ellen Price pisząca pod pseudonimem Mrs Henry Wood, która jest jedną z najpopularniejszych brytyjskich pisarek epoki wiktoriańskiej. Zwany chińskim Tolkien, Louis Cha Leung (pseudonim Jin Yong), który reprezentuje nurt wuxia, łączący tematykę historyczno – przygodową ze sztukami walki i fantazy, kusi narodzinami bohatera. Poznamy także twórczość szkockiego pisarza i historyka James Granta a także bułgarskiego pisarza i dramaturga Antoniego Straszimirowa. Będziemy także mieli przyjemność zapoznać się z piórem Theo Gift czyli Dorothy Boulger. Jej dwa opowiadania z tomu “Not for the Night-time” dostarczą nam odpowiednią dawkę nawiedzeń i nadprzyrodzonych zjawisk.

“Duchy Nocy Kupały” jak przystało na antologię oferuje nam szeroki wachlarz różnej twórczości. Każdy z autorów ma swój styl a co za tym idzie jedne opowiadania przypadną bardziej do gustu, drugie mniej. W jedne się zasłuchamy a drugie przelecą niezauważalnie. Kwestią, na którą warto zwrócić uwagę to fakt, że mamy do czynienia z autorami romantyzmu a ich styl pisania odbiega od obecnego i może chwilę zająć zanim się do niego przyzwyczaimy. Trudno też nazwa owy zbiór opowiadaniami grozy, bo owszem mamy nadprzyrodzone zjawiska, demony i upiory ale bardziej bym powiedziała, że są to opowiadania z lekkim dreszczykiem, powodujące lekki niepokój ale i budzące zaciekawienie. To pewnego rodzaju gawęda opowiadana przy ognisku, by odgłosy lasu wydawały się groźniejsze a cienie bardziej niebezpieczne.

Jednym z głównych zarzutów jaki można by postawić owej książce to tytuł, który nie do końca związany jest z treścią opowiadań. Skuszeni ową Nocą Kupały i chęcią wejścia w świat słowiańskich wierzeń i legend możemy poczuć się lekko rozczarowani. Owszem w pierwszej części przewija nam się trochę tego, ale w drugiej mamy zbiór opowiadań fantasy, które nie do końca mają wspólne elementy z Nocą Kupały. Przyznam to może trochę wpływać na odbiór owej pozycji, ale jeśli nie będziecie się na tym skupiać (bądź poza tytułem przeczytacie opis wydawcy) to śmiało powiecie, że dostaliście ucztę słowa pisanego przez dawnych pisarza. Ich niepowtarzalny styl, klimat, który przeszywa lękiem, historię budowana słowem a nie makabrycznymi opisami. To wszystko sprawia, że warto sięgnąć po ową antologię, nawet gdy nie ma za dużo wspólnego z słowiańską Nocą Kupały.

“Duchy Nocy Kupały” to opowiadania z dreszczykiem, które idealnie “słucha” się przy ognisku. Pobudzają wyobraźnie, wyczulają zmysły i trochę straszą. To idealna pozycja na wieczorne czytanie, zanurzenie się w klimacie sprzed lat, poznanie dawnego stylu autorów i otulenie się nadprzyrodzonymi zjawiskami. Polecam każdemu kto lubi takie mroczniejsze klimaty.